🌱 Umut Çınarım

 

Umut Çınarı

✨Bunlar, geçen yıl kendime yazdığım satırlar…
O zamanlar bir iç konuşmaydı, belki bir dilek, belki bir dua.
Ve şimdi, her geçen gün ne kadar gerçek olduğunu görmek… işte bu, en büyük mutluluk. 

Size garip gelebilir ama umut sanki eli kulağında, kapımda bekliyor.🚪 Bir açsam kapıyı, davet etsem… Neler konuşacağız kim bilir? Yıllar sonra dönüp bakıp güleceğiz Zeyno. “İyi ki varsın” diyeceğiz. “İyi ki yazmak var” diyeceğiz. 

🎧 Ama önce… Şarkımızı açalım, kelimeleri ruhumuzda hissedelim: Herb Alpert & The Tijuana Brass – Ladyfingers  

 Karşımda ve yolumda duran insanlara  karşı gülüşün kocaman olacak. “Bakın siz bu sıralarda kaldınız, ben kanatlandım” diyeceksin.  Ah, şu içimdeki arsız özgürlük… Çok işimiz var. “Bak demedi deme” diyecek bana. 

Sevgili Zeyno, bugünler geçecek. Daha iyileri gelecek. Başarmanın keyfi, her şeyin geçici olduğunu bilmenin o dayanılmaz hafifliği… Tek gerçek andı. Anda saklıydı zaman. “Bugünler hiç geçmez” derdin ya, bak ne oldu? Geldi ve geçti. Her şey gibi… Şimdi dönüp arkana bak. Neler öğrendin, çocuğuna neler miras bıraktın? Sen, koca bir umut çınarı 🌳.

Ben hem gözlemci hem şahit olarak yaşadıklarımı aktarmalıydım. Görülmesi gereken bir dava vardı. Koyun olmayacaktım. Para, güç, arzu yolunda değil; gerçek tekamül yolunda yürüyecektim. Tek arzum, kendi ışığımda parlamak; bu sahte illüzyondan kurtulmaktı. Ve şimdi bakıyorum; hepsinden kat kat güçlü ve özgürüm. Boynumda tasma yok. Oradan oraya sürüklenmiyorum. Bir kuş kadar hafif, bütün dünyanın bana ait olduğunu hissediyorum. Zeyno, sen buraya ait değildin. Bu düzen sana göre değildi. Senin kendi toprağın vardı; sıcak, mavi, ışıl ışıl… ☀️

Huzurlu Tekamül

İnsan kendini asla yalnız hissetmemeli. Çünkü yalnızlık, tıklım tıklım bir otobüs gibidir; gerçekte pek de gerçek değildir. Umut geldi mi bir kere, bütün mevsimler yaza döner. Karanlık dünya, yıldız tutulmasına tutulur. 🌌
Beni en çok ne mutlu eder biliyor musun? Varlık, sıcaklık, gülüş, umut, kelimeler… İşte insanüstü dediğim şeyler bunlar. 

Kimse beni kendi hikâyelerine inandıramaz. Çünkü ben, kendi gerçeğimi biliyorum. Bazıları yolunu kaybetmiş olabilir, kendi özünü unutmuş olabilir… ama her şeyin bir ömrü var. Ve ben biliyorum, en kalıcı olan şey içten gelen ışıktır. 

Gül Zeynep, hep gül. 🌸 Sen güldükçe çiçekler açacak. Karanlıkları elinle sil. Yürü. Kendin olmak için yürü. Bereket tekamülde, bereket kendin olmaktaydı. 
Ben sizin dünyanızda en fazla misafir olabilirdim. Bir gün bunların hepsini yazacağım. Başında tasma olan kuzulara… Belki bir tebessüm ederler. Malum, umut dağıtmak benim işim. 💛

Ve şimdi, bu satırları yeniden okurken biliyorum ki…
O zamanki dileğim, bugünkü gerçeğime dönüşmüş.
Umutla ışılda, kendine hep nazik davran. 🌿

Zeynep Çelebi