Kendinden Kaçarken Kendine Çarpanlar

Yıllar önce bir katliamdan sağ kurtuldum.

Evet, doğru okudunuz. Katliamdan... Bu cümleyi kurmak bile hâlâ kolay değil. Ama size söz veriyorum, bu yaşadıklarımı tüm detaylarıyla — 5N1K’ya sadık kalarak — anlatacağım. Bugünse önce başka bir şey paylaşmak istiyorum: Neden blog açtım? Çünkü eğer bir gün kaybolursam, arkamda başkalarına ışık olacak izler bırakmak istiyorum.

 "Ben neden hayattayım?" sorusu, yıllar içinde içimde çığ gibi büyüdü. Tanrı / Allah (neyi seçmek isterseniz o) beni neden yaşattı? Her gün yüzlerce insana can veren ve bir o kadarını alan bu düzende, neden ben kaldım? Bu tarz sorular, sevgili okur, insanın zihnini oyar, sonra da yavaş yavaş içini kemirmeye başlar...

Yazmaya başlarken senden küçük bir ricam var. Aşağıda bıraktığım URL’ye tıklayıp yazıyı müzikle beraber okumaya devam eder misin? Bunu kendim için değil, bu uzun ve derin yolculuğun ilk adımında aynı şeyi dinlemiş, aynı histe buluşmuş olabilmek için istiyorum. Kalben, içtenlikle,🍃🍁

          Her şeyin bir anlamı mı olmalı? Ateşin neden kırmızı yandığı, bulutların bazen neden maviye çaldığı, eski sevgilimin tam da son iş günümde ayrılmak istemesi...

        Bunların hepsi, gerçekten bir şeye mi işaret ediyor? Biz insanlar, başımıza kötü bir şey geldiğinde hemen "Neden?" diye sorarız. Ama iyi bir şey olduğunda sormayız. Çünkü sonucu sevmişizdir.

"Olduğu için mutluyum, bir nedeni olmasa da olur" deriz içimizden. Oysa anlam arayışı çoğu zaman acının izinde başlar. Sevgili okur, siz de bunu fark etmişsinizdir belki.

Altı yaşındaki yeğenim, bir tür minik ermiş. Ona bazen karmaşık gibi gelen şeyleri anlatıyorum. Sonra birden fark ediyorum: Benim içimdeki su berrak. Ama o suyu zaman zaman bulanıklaştıran eller var. Ve belki de mesele, sadece suyu değil… Kimin suya dokunduğunu fark etmek.

   Cennet sayılabilecek bir yerde büyüdüm. Mardin’in bir köyünde… Annem tarlada çalışırken biz çamurla oynardık. Ben mesela kanepeye benzeyen şekiller yapardım. Sonra onları güneşte kurumaya bırakır, ertesi gün gidip ne olmuş diye bakardım. Dereye yakın bir yerdeydik. Derelerin bir özelliği var: Eğer sen bulandırmazsan, hep berraktırlar. Tarlanın hemen yanı başındaki dereye, çamurlu ellerimi sokar, suyun hafif hafif renk değiştirişini izlerdim. Sigara dumanının havada süzülmesi gibi... Kim öğretti bilmiyorum ama bir cümle vardı dilime yerleşen: "Kirli su git, temiz su gel…" Ritüel gibi. Küçücük ellerimle suya dalar, bir yandan çamurlu suyu akıtır bir yandan bu cümleyi söylerdim.O zamanlar farkında değildim ama... Sanırım zihnime bulaşan virüslerle de yıllar sonra bu yöntemle baş ettim. Unutamadığım, kimin öğrettiğini hatırlayamadığım o cümle…Benim çıkmazımın çıkışı oldu.

           Bitirmeden şunu eklemek isterim, sevgili okur: Bazı insanlar gerçekten kötü. Nokta. Lütfen onlara kılıf uydurmaya çalışmayın. Kötülüklerinin altında bir zamanlar iyiydiler diye bir bahane aramayın. Şunu düşünün: Birine güvenip eline bir bıçak verirsiniz. O kişi döner, sizi o bıçakla yaralarsa... Kanarsınız. Belki ölürsünüz. Ve sonra sormamız gerekir: "Bu kişi hâlâ iyi biri olabilir mi?" Bazı cevaplar, sorunun içinde gizlidir. Bazı anlamlar ise bizzat anlamsızlığın içinde büyür.

   Yazdıklarımı bir gün yüz binlerle paylaşacağım. Haykırarak. İçimde biriken her şeyle. Çünkü yazmak, hayatta kalmanın başka bir yoludur.

                                 

Zamana bırakalım sevgili ruh, ben bir sonraki yazıya yazana kadar bu gece düşün birini öldüren biri iyi biri olabilir mi? Cevap netse bil ki uyandın. Ve sana minik bir sır: bazen sen bile kendini öldürüyor olabilirsin👀

Bir sonraki yazımda anlam aramanın aslında ne kadar anlamsız olabileceğini konuşuyor olacağız.

Parçayı okurken dinleyecebileceğiniz şarkımızın linki aşağıdaki gibidir: 

https://www.youtube.com/watch?v=uayA1suMU5o&list=RDuayA1suMU5o&start_radio=1

Kendine çok iyi davran❤

Sevgiler